اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 کمپانی Fender-Rhodes با تولید پیانو های الکتریکی وارد پا به عرصه گذاشت. Harold Rhodes از دهه 60 میلادی ساخت و تولید پیانوهای الکتریکی را شروع کرده بود و یک مدل 73 نتی را در همان دهه وارد بازار کرده بود.
Leo Fender در آن سالها شریک Rhodes بود، فندر قبلا به خاطر ساخت گیتارها و آمپلی فایرهای خود شهرت خاصی داشت.
هنگامی که شرکت CBS فروشندگی محصولات Rhodes Piano را به عهده گرفت، هارولد رودز تمام انرژی خود را صرف احیاء و ساخت دسته کوک و فنر کوک که جوابگوی صدای منحصر به فرد Rhodes باشد، کرد.
او توانست دقیقا حالت مکانیکی و حس واقعی یک پیانو را در کیبوردهای خود بوجود آورد.
در سال 1979 ARP2600 وارد بازار شد، این مدل، مجهز به کیبوردی با طراحی نوین بود که امکان نواختن دو نت همزمان را به نوازنده می داد.
همچنین دارای کلید Pitch Bend بود که تغییر صوت به صورت کششی را امکان پذیر می کرد. Portamento ،Delayed Vibrato ،Interval Latching و کنترل سرعت نوسان ساز (Oscillator) در فرکانسهای پایین، از جمله تواناییهای اجرایی این مدل بودند.
سینتی های اولیه حالت منو فونیک (monophonic) داشتند یعنی قادر بودند فقط یک صدا را در آن واحد ایجاد کنند و توانایی ایجاد بیش از یک صدا را در یک لحظه نداشتند. بیشتر آثاری که توسط سینت سایزر های موگ (Moog) تولید می شد، بر روی کاست های ضبط صوت (ریل) در استودیوها ضبط و ثبت می شد و نوازنده برای ساخت یک اثر مالتی ترک (Multi Tracks) یا چند صدایی (Poly phonic) باید اثر خود را لایه بندی می کرد.
لایه (Layer) های مختلف خطهای موسیقی را جدا گانه و نت به نت روی هم دیگر ضبط می کرد. (برای ساخت یک اثر چند صدایی)
مینی موگ (Mini Moog) اولین محصول تجاری سینت سایزرها در ایالات متحده بود.
این ساز به خاطر حجم کم و اندازه کوچکش و همینطور قیمت مناسب آن، بسیار سریع در سراسر دنیا با استقبال خریداران مواجه شد.
بی شک یکی از پیشگامان در توسعه ماشینهای تولید صدای الکترونیکی یا همان سازهای الکترونیکی، موسیقیدان و محقق روسی بنام لئون ترمین(Leon Theremin) می باشد. او در اوایل قرن 19 یعنی بین دهه های 1920 و 1930 میلادی سازی با نام ترمین را ساخت که در همان سالها در بسیاری از کنسرت ها و موسیقی فیلم ها از آن استفاده شد. وی در سال 1928 موفق به ثبت اختراع خود در ایالات متحده شد.
وسعت صدایی این ساز در حدود 5/4 اکتاو بود.
جالب این که قدرت و تن صدا به وسیله نزدیک یا دور شـدن دست نـوازنده به میله هایی که از ساز بیرون بود کنترل می شد.
به طوری که میله ای به شکل آنتن که در بالای آن قرار داشت، تن صدا و در حقیقت نتهای مورد نظر و میله ای که در سمت چپ آن قرار داشت قدرت صدای خروجی (Voloum) را کنترل می کرد.
این ساز را دست کم نگیرید! افکتهایی از قبیل ویبراتو (Vibrato) و پورتامنتو(Protamento) به راحتی و با حرکت سریع دست راست به طرف عقب یا جلو توسط نوازنده انجام می شد.
این ساز به خاطر داشتن صدایی نرم و لطیف و ایجاد حالتی رویایی در موسیقی طرفداران بسیاری پیدا کرده بود.
این قطعه زمانی شنوندگان بسیاری یافت که آهنگساز هالیوود مجار، میکلوش روژا (Miklós Rózsa) در سال 1945 آنرا در موسیقی متن فیلم "طلسم شده" (Spellbound)، ساخته آلفرد هیچکاک به کار برد.
ادگار وارس (Edgard Varèse) آهنگساز فرانسوی الاصل آمریکایی، در قطعه "Equatorial" دو ترمین را با هم به کاربرد، حتی امروزه نیز برخی موزیسین ها مثل ژان میشل ژار (Jean Michael Jar) در کنسرت های خود با حالتی نمادین از این ساز استفاده می کنند.
سینت سایزرهای اولیه 1950
در دهه 1950 میلادی، دانشکاه پرینستون (Princeton)، سینت سایزر بزرگ و عظیم الجثه ای با نام RCA mark II را ساخت.
این کامپیوتر غول پیکر برای اولین موزیسینهای (سبک الکترونیک) بسیار مورد استفاده بود و آنرا برای تولید صداهای منحصر به فرد و خاص غیر آکوستیکی به کار می گرفتند.
از مراکز مهم تجاری که در آن سالها از این ساز استفاده می کرد می توان رادیو بریکس (Radio Breaks) را مثال زد.
موزیسین ها و مبتکرینی که از RCA در ساخت آهنگهایشان استفاده می کردند: میلتون بابیت، ماریو دیویدوفسکی، ولادیمیر یوساچِوسکی و... بودند.
رابرت موگ (Robert Moog) و انقلاب تجاری در موسیقی الکترونیک 1960:
دهه ی 60 میلادی را میتوان دوران توسعه و رشد سینت سایزرها نامید.
سالهایی که اغلب مردم شیفته رابرت موگ و سینت سایزرهای او بودند که باعث انقلابی تجاری در عرصه تولید سازهای الکترونیکی در سال 1965 شد.
